Als we de huiskamer binnenkomen zien we er een bed staan. Op de rand zit Johan. De man met wie we vandaag voor de laatste keer naar de brandweerkazerne gaan. De brandweerkazerne waar Johan zich als chauffeur altijd heeft ingezet voor de veiligheid van anderen.
Vanochtend 27 maart is Johan vanuit het Antonie van Leeuwenhoek Ziekenhuis naar huis gebracht. Hij is uitbehandeld. De morfinepomp moet het laatste stukje van zijn leven draaglijk maken.
Vrijwilligers Peter, Bram en de verpleegkundige Ilse van de WensenAmbulance Noord-Holland horen het verhaal van Johan.
Johan is 50 jaar en had eigenlijk nog 30 levensjaren in de planning staan. Dit doel werd door zijn ziekte wreed verstoord.
Omdat het bezoek aan de brandweerkazerne ook een afscheid is wordt Johan door zijn vrouw geholpen om nog één keer zijn Gala Kostuum aan te trekken. Uiteraard compleet met dasspeld en sokken waarop het brandweerlogo prijkt.
Dan is het tijd om te vertrekken. De brandweer was ook gekomen met een auto om de familie van Johan te vervoeren. Met onze WensenAmbulance reden we achter de brandweerauto aan vanuit Volendam naar de kazerne in Edam.
Bij aankomst in Edam zagen wij voor de brandweerkazerne een groot aantal brandweerauto’s met draaiende zwaailichten staan. De Telekraan waar Johan altijd op reed stond er prominent tussen.
Alle collega’s van Johan stonden voor de brandweerauto’s en op het moment dat wij Johan uit de WensenAmbulance tilde klonk er een oorverdovend applaus.
Dat doet wat met je…….
We zijn nog even met Johan apart een kamer ingegaan waar hij een laatste check kreeg van zijn vrouw. Hij zag er onberispelijk uit in zijn Galakostuum.
Met de steun van enkele collega’s lukte het Johan de Kazerne lopend binnen te gaan.
Binnen was het afgeladen met collega’s, vrienden en familie. Ook hier viel Johan een oorverdovend applaus ten deel.
De burgemeester hield een toespraak waarin zij Johan roemde om alles waar hij zich voor had ingezet. Te veel om op te noemen. Hierna deelde zij mede dat het de koning heeft behaagd Johan te benoemen als lid in de orde van Oranje Nassau en werden bij Johan de versierselen op gespeld die hierbij horen.
Hierna heeft Johan nog in ontspannen sfeer met iedereen kunnen praten en kon hij in alle rust afscheid nemen van zijn geliefde werkplek.
Op het moment dat Johan naar huis ging werd hij omringt door een ere haag en onder luid applaus…gillende sirenes en blauwe zwaailichten hielpen wij hem de WensenAmbulance in.
Ook voor ons kwam het moment dat we afscheid moesten nemen van een bijzonder mens.
Wij wensen Johan, zijn vrouw en kinderen alle sterkte toe die zij nodig zullen hebben de komende periode.
Onderweg naar huis ging het lied van André Hazes jr. door mijn hoofd. “Leef alsof het je laatste dag is.” …de betekenis daarvan had weer een extra dimensie gekregen.
