Dat Hoogovens ook een mooie kant heeft bewijst het verhaal van Gré en haar man. Ze leerden elkaar kennen toen ze daar beiden werkzaam waren. Het bleek ware liefde.
Ze trouwden en hun huwelijk werd bekroond met twee dochters, Astrid en Birgitta. Inmiddels zijn er ook kleinkinderen. Door de dementie van haar man zijn ze twee jaar geleden uit elkaar gerukt.
Gré woont sinds die tijd in zorgcentrum De Raatstede in Heerhugowaard.
Haar man is in mei overleden en Gré heeft de laatste weken klachten waarvan ze inmiddels weet dat die niet meer over gaan.
Dan komt de wens van Gré bij ons binnen. “Nog één keer naar het strand met mijn dochters”
Het team is snel samengesteld. Lot en Manon onze medisch begeleidsters en Peter onze chauffeur halen mevrouw op in De Raatstede.
Jarenlang heeft Gré met haar man en kinderen in Heerhugowaard gewoond.
En daar gaan we dan. Op weg naar de zee. Nog een keer de zee zien, voelen en samenzijn met elkaar op de plek waar ze vroeger zo vaak kwamen en gelukkig waren.
Met de brancard zijn we tot aan de waterkant gelopen.
Samen met de familie die haar vergezelde werden mooie herinneringen opgehaald.
Bij @strandpaviljoenMakai in IJmuiden werden we warm ontvangen.
Gré, die eigenlijk niks meer kan eten, genoot toch zichtbaar van een watermeloen ijsje. Voor alle anderen was er een heerlijke lunch geregeld.
Of het zo moest zijn kwam er een kwispelende labrador aanlopen. Precies zoals de hond die Gré vroeger jaren heeft gehad. Daar moest natuurlijk mee geknuffeld worden.
Na de lunch gingen we met de pont van IJmuiden naar Velsen Noord. Vanaf daar hadden we een prachtig zicht op de Hoogovens. De plaats waar ze haar grote liefde ontmoette.
Toen we terugreden vroegen we Gré of ze nog een wens had. En die had ze. Ze wilde graag nog even haar oude huisje zien. Dat was een kleine moeite voor ons. We reden langs het huisje en door haar oude buurt.
Moe maar voldaan brachten we Gré terug naar de Raatstede waar ze warm werd opgewacht door verzorgers en medebewoners.
De dochters van Gré en wij beseften ons maar weer dat je het leven elke dag moet vieren. Stel niet uit tot morgen wat je vandaag kunt doen….want het kan zomaar zijn dat het dan niet meer kan.
