Op zondag 15 januari gingen we op stap met een cliënte (Marion) die in een Hospice verblijft in de randstad en nog een keer terug wilde naar de plek waar ze heel lang heeft gewoond, en dat is aan het strand van Zandvoort.
Het was afgelopen zondag windkracht zeven, het regende hard en het was een graad of vijf, dus we hadden paraplu’s , een poncho, extra dekens en een zeil voor de strandrolstoel mee om het strand op te kunnen. En zo vertrokken we in de stromende regen met de WensenAmbulance en de aanhanger met de strandrolstoel, richting het Hospice.
Medisch begeleider Jan heeft elke wens een glashelder doel voor ogen en dat is het zo comfortabel en prettig mogelijk maken voor onze cliënte tijdens deze dag.
In eerste instantie betekent dat met name dat de medische begeleiding top is geregeld
Maar zeker ook was het absoluut van belang dat de favoriete muziek, van Marion in dit geval, gedraaid moest kunnen worden achterin de WensenAmbulance aldus Jan.
Onderweg naar het Hospice kwam er nogal wat gesputter vanuit de ‘achterkant’, want in eerste instantie deed de geluidsinstallatie het niet. Maar vlak voor aankomst kreeg Jan het gelukkig voor elkaar en kwam er geluid uit de installatie.
Bij aankomst in het Hospice bleek Marion een dappere, lieve en nuchtere dame die het nog steeds een prima idee vond om het strand op te gaan. Ook al waaide het een beetje maar het leek haar niet zo’n probleem. In elk geval vertrokken we richting Zandvoort en al snel klonk van achter uit de WensenAmbulance het geklap en gezang van de Gypsy Kings, de favoriete muziek van Marion en zo werd het al snel heel gezellig onderweg, zeker omdat coordiantor Caroline vrolijk meezong.
Bij aankomst op de boulevard van Zandvoort zagen we in een portiek een verkleumde groep mensen staan, dat bleken de kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen van Marion te zijn die al vrij nat waren geworden terwijl ze stonden te wachten op onze komst.
Het strand op met deze vliegende storm en in de stromende regen leek op dat moment toch niet zo’n heel goed idee en dus gingen we rechtstreeks strandpaviljoen De haven van Zandvoort binnen.
Daar was een grote tafel gereserveerd waar Marion prima kon zitten met haar hele familie om haar heen. Het open haardvuur brandde, het was gezellig druk in het paviljoen, buiten gierden de wind en de regen om het paviljoen maar binnen was het voor Marion en haar familie een mooi en warm samenzijn. Even zonder zorgen genieten van elkaar, van het uitzicht op de zee en het strand, zo werd het een hele leuke en fijne middag.
Fotografe Monique Drogtrop was aanwezig om alles vast te leggen en heeft de bijgaande mooie foto’s gemaakt.
Na een paar uur in het paviljoen werd het tijd om te vertrekken. De kleinkinderen reden nog een stukje mee met Oma in de WensenAmbulance. Het vervolg van de terugreis gebeurde niet in alle rust natuurlijk. Want deze keer had Jan, op verzoek van Marion, ‘Kiss & Kiss’ van Tarkan opgezet en ook Nick en Simon kwamen nog voorbij voordat we weer bij het Hospcie waren en Marion terug kon kijken op een geslaagde middag op haar ‘eigen boulevard’ en met haar familie, aan het mooiste strand van Nederland.
