We zien vaak dat mensen aan het einde van hun leven de film nog even terugspoelen. Dan dwalen hun gedachten steeds vaker af naar het verleden.
Zo ook bij mevrouw Kunst. Ze is 92 jaar en verblijft voor haar laatste levensfase in een Hospice in Huizen.
Mevrouw Kunst heeft een 88 jarige zus die woonachtig is in Smilde. De afstand van zo’n 160 kilometer maakt dat ze haar zus eigenlijk niet meer ziet. Dat geldt ook voor het bezoeken van het graf van haar ouders en schoonouders.
Haar gedachten gaan ook vaak naar het huis waar ze tot 1970 heeft gewoond. Hoe zou het er nu uitzien? Allemaal lieve kleine wensjes die onmogelijk zijn als je in een Hospice verblijft.
Hoe fijn is het dat de Wensenambulance Noord Holland deze wensen kan en mag vervullen.
Op 24 februari 2023 is het zover. Vrijwilligers Dirk en Anja gaan met mevrouw Kunst op pad.
Aangekomen bij de Hospice staan mevrouw Kunst en haar dochter al te wachten.
Wanneer mevrouw Kunst veilig in de ambulance is geïnstalleerd kan de lange reis naar Drenthe beginnen.
Na zo’n anderhalf uur rijden komen we bij als eerste bij het huis waar mevrouw Kunst bijna haar hele leven heeft gewoond. Dat is best emotioneel. Voor de laatste keer kijken bij het huis waar je zoveel herinneren hebt liggen en waar zich een groot deel van je leven heeft afgespeeld.
Na deze bezichtiging rijden we door naar haar 88 jarige zus.
We hebben er een lange rit opzitten en zijn blij verrast met de heerlijke koffie en het gebak wat voor ons klaar staat.
De zusjes gaan zo in elkaar op dat de koffietijd naadloos over gaat in lunchtijd.
De wensen van mevrouw Kunst waren na het bezoek aan haar zus nog niet allemaal vervuld.
Ze wilde ook nog graag een keer naar het graf van haar ouders en schoonouders. In een rolstoel hebben we haar erheen gereden. Hier kon ze voor het laatst nog even dicht bij haar ouders en schoonouders zijn. Alsof het zo heeft moeten zijn waren de weergoden ons goed gezind want eenmaal terug in de ambulance begon het flink te regenen.
Na een warm en intens afscheid van haar zus en het mooie Drenthe vertrokken we rond half vier weer terug naar Huizen waar we rond 17.15 uur aankwamen.
Mevrouw Kunst bedankte ons voor de emotionele maar waardevolle dag. Een dag waarop zij een aantal zaken heeft kunnen afsluiten en toch ook weer nieuwe herinneringen heeft gemaakt.
We hebben onze mascotte Chevy, een muisje, bij Mevrouw Kunst achtergelaten. We hopen dat elke keer wanneer ze naar Chevy kijkt haar gedachten teruggaan naar de dag in Drenthe.
De dankbaarheid van iemand na het vervullen van relatieve kleine wensen doet ons als vrijwilligers van de Wensenambulance Noord-Holland weer beseffen waarom we dit doen.
