We ontmoeten Ed en Merlijn op een zonnige zondagochtend in Oostzaan in hun door Ed zelf gebouwde, sfeervolle, huis. Ed is een echte Zaankanter, Merlijn is een echte Limburger en nog wat specifieker, geboren en getogen in Venlo.
Merlijn is ernstig ziek en inmiddels is duidelijk dat de tijd die haar nog rest, beperkt is.
Dat wil niet zeggen dat ze bij de pakken gaat neerzitten. Integendeel, Merlijn wil niet in een slachtofferrol terecht komen en is vastbesloten om alles uit het leven te halen wat erin zit. Ze wil nog op reis met haar dochter, ook al wordt dat iets minder ver dan wat oorspronkelijk de bedoeling was. Ze wil haar zoon helpen verhuizen en met eigen ogen zien waar hij gaat wonen en studeren.
En dan is er nog een belangrijke wens, en dat is om nog een keer terug te gaan naar haar geboorte plaats Venlo. Naar alle familie en vrienden die daar wonen en om muziek te luisteren van haar favoriete band, ‘ #Minsekinder’ .
Vandaag treedt Minsekinder op tijdens het Kwante Kaketoe festival in het Julianapark in Venlo en dus gaat de reis daar naar toe.
We kunnen echter niet weg voordat we de grondbeginselen van feestvieren in Limburg hebben geleerd. Dat heeft Ed ook moeten doen toen hij Merlijn leerde kennen en inmiddels spreekt hij een aardig woordje Limburgs, al is het met een Zaans accent ..
Wij moesten vooral leren om te ‘ Sjoenkele’. Dat is een soort bijzondere Limburgse dans die vooral goed te doen is op muziek van Minsekinder. Na enige oefening vonden Ed en Merlijn dat het er mee door kon, voor Noord-Hollanders dan, en vertrokken we richting Venlo.
Onderweg zijn we nog even gestopt om wat te eten, want het is toch wel een stukje rijden en daar hebben we zo gezellig zitten praten dat we bijna te laat weer vertrokken om op tijd in Venlo te zijn.
Het ging net goed en de organisatie stond midden op straat naar ons te zwaaien en had de hekken al open, zodat we direct het terrein op konden met de Ambulance.
Snel de terreinbrancard uit de aanhanger gehaald, Merlijn met de gewone brancard op deze terreinbrancard en vervolgens snel richting de grote tent waar Minsekinder al op het podium stond.
Venlo was helemaal in de stemming deze avond en het moet gezegd, het optreden van Minsekinder was top ! en zeker voor Merlijn die zat te swingen, sjoenkele eigenlijk, met een biertje in haar hand op de brancard, en genoot van het optreden van haar favoriete band.
Om de zoveel tijd kwam er een neef, nicht, vriend of vriendin Merlijn gedag zeggen en Ed … Ed stond te swingen naast zijn Merlijn en samen hadden ze een prachtige avond. Genieten van de muziek en je familie en vrienden, in je eigen vertrouwde Venlo in een geweldige ambiance. Voor heel even was Merlijn niet ziek meer, voelde ze geen pijn en heeft ze genoten van het leven, precies zoals ze besloten heeft dat ze zou doen.
Niet bij de pakken neerzitten maar alles eruit halen en dat is wat ze deed deze avond, samen met haar grote liefde Ed. Wat een geweldige mensen die twee.
Nat het optreden nam Michiel van der Grinten, de leadzanger van Minsekinder, alle tijd om met Merlijn bij te praten over hun muziek, over het leven, hoe mooi het is om Limburger te zijn en over nog veel meer.
Langzamerhand werd het tijd om weer richting Oostzaan te vertrekken. Dus, knuffels, omhelzingen en mooie woorden van alle familie en vrienden en met flinke tegenzin lieten we het warme bad, dat het Venlose Kwante Kaketoe spektakel was, achter ons en doemde de A2 op voor de lange reis terug naar huis.
Daar hebben we Ed en Merlijn thuisgebracht in hun gezellige Zaanse huis, we hebben nog even de dag doorgenomen maar Merlijn was erg moe en het werd tijd om afscheid te nemen van twee lieve, indrukwekkende mensen die we nog veel mooie momenten gunnen met elkaar de komende tijd.
Liefs van Anja, Raymond en Milco
