Tom is een vitale vent van 58 jaar staat midden in het leven, drukke baan, fijn gezin, lieve vrouw, twee kanjers van jongens met aanhang en lieve schoonfamilie. Tom is technisch, wat zijn ogen zien maken zijn handen. Hij heeft zijn eigen serre aangebouwd, er zijn plannen voor een nieuw tuinhuisje wat hij samen met z’n schoonvader wil gaan bouwen, druk met 2 heuse Porsche’s in zijn garage, wat uiteindelijk één gerestaureerde auto moet worden.
Hij is sportief, hij gaat in januari met een paar vrienden op skivakantie in Frankrijk …. maar dan slaat het noodlot toe. Hij krijgt tijdens het skiën een herseninfarct. Vanaf dat moment staat het leven van de hele familie op z’n kop. Tom blijkt gedeeltelijk verlamd te zijn, hij is afhankelijk van medische apparatuur en verblijft sinds dat vreselijke moment in het Noordwest ziekenhuis in Alkmaar op de IC.
Hij wil graag nog een keer naar huis, naar zijn lieve familie, naar zijn serre, naar zijn Porsche’s.
Yolanda(medisch begeleidster) en Rob (chauffeur) van de WensenAmbulance Noord-Holland hadden het voorrecht om mee te mogen werken aan deze wens. Vanuit het Noordwest Ziekenhuis in Alkmaar werd Rein, een IC verpleegkundige, vrij gemaakt om Tom medisch te begeleiden tijdens het uitstapje. Bij Tom thuis werden we met de WensenAmbulance opgewacht door de familie.
Wat genoot Tom om nog even thuis in de Serre te zijn met het voorjaarszonnetje in z’n gezicht, met zijn dierbaren om hem heen en wat genoten zij dat Tom weer even thuis was.
Natuurlijk moesten we de Porsche’s zien. De tijd vloog voorbij, mooie gesprekken, wat een “warm gezin”.
Toen was daar het moment, terug naar Alkmaar, moe maar voldaan nam Tom afscheid van zijn thuis en hebben we Tom weer terug gebracht naar de IC in Alkmaar.
Dank lieve familie dat we een dagje zo dicht bij mochten zijn….
Geschreven door Rob en Yolanda.
Later op de dag reageerde Tom vanuit het ziekenhuis op de afgelopen dag.
Hij vertelde geëmotioneerd dat hij dit zo ontzettend gemist had. Het thuis zijn, even lekker in je eigen huis genieten van alles en iedereen. Als Tom er over praat krijgt hij een glimlach op zijn gezicht maar ook biggelen de tranen over zijn gezicht. Het was voor ons geweldig om weer even gezin te kunnen zijn. Je realiseert het je normaal niet. Nogmaals dank jullie wel voor het lichtpuntje in deze duistere tijd voor ons.
