Op 26 april gingen Pedro en Ernst, twee van onze chauffeurs, samen met Caroline, medisch begeleidster, op stap met mevrouw Quist.
Mevrouw Quist wilde nog graag een keertje met haar gezin naar de Apenheul in Apeldoorn.
Mevrouw Quist woont momenteel in een hospice waar we hartelijk werden ontvangen.
Samen met haar kinderen en kleinkinderen zat mevrouw Quist ons al op te wachten.
Helemaal klaar om met zijn allen nog één keer naar de Apenheul te gaan. En daar gingen we….op naar Apeldoorn.
Eenmaal aangekomen werden wij hartelijk ontvangen door een medewerker van de Apenheul.
Mevrouw Quist wilde heel graag in een rolstoel in plaats van op de brancard. Dat hebben we natuurlijk geregeld. Nadat ze lekker warm ingepakt in de rolstoel zat kon het avontuur beginnen.
We besloten eerst wat te gaan drinken. Per slot van rekening was het voor mevrouw Quist een lange rit geweest. Na weer een beetje te zijn uitgerust liepen we langs alle apenverblijven.
Mevrouw Quist, haar kinderen en kleinkinderen genoten enorm van de Apenheul en van elkaar.
Voordat we wisten was het tijd voor de lunch. We aten met zijn allen frietjes waarbij de kroket natuurlijk niet ontbrak. De kinderen vermaakten zich kostelijk en je zag oma hier zichtbaar van genieten.
Het is zo mooi om te zien hoe iets relatief kleins iemand zo gelukkig kan maken. Na de lunch bezochten we de rest van de aapjes.
Ter afsluiting dronken we nog wat met zijn allen en wisselde we de rolstoel weer om voor de brancard. Klaar voor de terugreis naar Huizen.
Daar aangekomen namen wij afscheid van mevrouw Quist en haar familie. Ze bedankten ons voor de geslaagde dag.
We reden terug met het stralende gelukkige gezicht van mevrouw Quist nog op ons netvlies. Vrijwilliger zijn bij de WensenAmbulance is echt het mooiste wat er is.
