We gaan terug naar het begin van de jaren zestig. Een filiaal van Simon de Wit. Hier werken twee jonge mensen. Tijdens het werk slaat de vonk over ontluikt er liefde.
Auto’s waren in die tijd nog niet zo vanzelfsprekend als nu dus het stalen ros deed dienst als vervoermiddel. De koude winters trotserend reed meneer Berends rond met op de bagagedrager het meisje dat later zijn vrouw zou worden. Dat liefde je warm houdt werd hier bewezen.
Vanaf het moment dat meneer Berends zijn vrouw ten huwelijk vraagt en zij volmondig “ja” zegt zijn ze onafscheidelijk. Waar hij is is zij en waar zij is is hij.
De tijd verstrijkt.
Dan komt het moment dat het ouder worden parten gaat spelen in de levens van het echtpaar Berends.
Beide komen in ziekenhuis terecht.
Als meneer Berends komt te overlijden is zijn vrouw na 62 jaar samen ineens alleen.
Omdat mevrouw Berends zelf ook ziek is is het onmogelijk afscheid te nemen van de man met wie ze 62 jaar lief en leed heeft gedeeld.
Op dit soort momenten is de WensenAmbulance Noord-Holland bijna een basisbehoefte. Een normale ambulance mag mensen alleen van en naar zorginstellingen rijden. We staan er niet vaak bij stil maar zonder de WensenAmbulance Noord-Holland had mevrouw Berends geen afscheid kunnen nemen van haar man. Dit zou toch onmenselijk zijn geweest.
Onze vrijwilligers Cijna (verpleegkundige) en Peter (Chauffeur) halen mevrouw Berends met de Wensen Ambulance op in het ziekenhuis.
We vervoeren haar naar het uitvaartcentrum waar zij alle tijd krijgt om waardig afscheid te nemen van haar man. Hierna volgt een mooie ceremonie in besloten kring.
Vervolgens is er koffie met broodjes in het restaurant de Heeren van Maarssen.
Tijdens dit samen zijn vertelt mevrouw Berends honderduit over haar man en alle mooie momenten die ze samen hebben beleefd.
Niet veel later rijden we met mevrouw, die erg vermoeid is, richting het ziekenhuis. In de ambulance verteld Mevrouw Berends het moeilijk te vinden om haar man achter te moeten laten. Dat is ook niet zo gek als je zolang samen bent geweest. In het ziekenhuis nemen wij afscheid van mevrouw Berends.
Dan zit er een bericht in onze inbox.
Het is van de begrafenisondernemer. Naast veel complimenten voor Cijna en Peter bedankt zij ons voor de inzet en geeft nogmaals aan dat Mevrouw Berends zonder onze hulp niet aanwezig had kunnen zijn bij het afscheid van haar man.
