Vrijdag 3 maart vervulde onze vrijwilligers Dirk en Guus de wens van een mevrouw die nog graag met haar gezinnetje naar het strand wilde.
Zo kregen wij de wens binnen van een mevrouw die graag nog een keer naar het strand in Noordwijk wilde. Samen met haar gezin had ze hier altijd mooie vakanties beleefd.
Zo vertrokken we vanuit het hospice met de wensambulance richting Noordwijk.
Soms is het best moeilijk om toe te moeten geven dat je ziek bent. Naast ziek zijn is het verliezen van je zelfstandigheid voor veel mensen ook heel ingrijpend
Aangekomen bij het strand zag mevrouw ertegen op om haar wens, nog een keer naar het strand, door ons in vervulling te laten gaan.
Ze voelde zich erg ongemakkelijk op de strandbrancard. Het is ook moeilijk.
Daar waar je altijd zelfstandig kon bewegen ben je nu afhankelijk van anderen. Mensen kijken naar je als je op de brancard wordt rondgereden en daar zag deze mevrouw enorm tegenop.
Op de verjaardag van haar jongste dochter besloot mevrouw zich over haar schroom heen te zetten.
Ondanks de brancard genoot mevrouw enorm van de mooie wandeling over het strand.
Na de strandwandeling besloten we haar in een rolstoel te zetten. Een rolstoel is toch iets minder confronterend dan een brancard.
Mevrouw kon hierdoor met haar dochters nog genieten van een laatste lunch in haar geliefde Noordwijk.
Geloof ons…een simpel broodje kroket is dan ineens een Michelin ster waard.
Na de lunch gingen we terug naar de Hospice waar we afscheid namen. Blij dat we ook deze wens in vervulling mochten laten gaan.
Geschreven door verpleegkundige Guus.
