Wensen kunnen heel divers zijn maar één ding hebben ze altijd gemeen en dat is de intense beleving.
Zo ook vandaag.
Carolien een 89 jaar oude terminaal zieke vrouw wilde nog een keer naar het strand de zee zien, ruiken en voelen. Een jaar geleden woonde zij nog geheel zelfstandig met haar man in een serviceflat te Utrecht waar zij ook haar roots heeft.
Zij is daar ziek geworden en door de toenemende zorgvraag was een opname in een verpleeghuis noodzakelijk.
Het werd st Agnes te Heemskerk omdat zij dan in de buurt van hun dochter Petra konden wonen die enige tijd als mantelzorger pendelde tussen Heemskerk en Utrecht.
St. Agnes is een kleinschalig verpleeghuis met familiekamers en waar ook huisdieren welkom zijn.
We werden niet enkel door de familie enthousiast begroet maar al bij de receptie even spontaan door het personeel.
Carolien zag enorm uit naar deze dag en eenmaal op brancard konden we afreizen naar het Strandhuis te Wijk aan Zee waar we direct aan het strand konden parkeren.
Goed ingepakt in de rolstoel en met een glunderend gezicht samen met kinderen en kleinkinderen het strand op.
Echtgenoot bleef achter bij het strandhuis want zijn rolstoel kon het strand niet op maar toch genoot ook hij van het uitzicht en de zeelucht.
Na een halfuurtje sloeg de vermoeidheid zodanig toe dat Carolien de lunch niet meer aankon en terug naar huis wilde.
Hoe kort deze wens ook was de beleving was er niet minder om en Carolien en familie hebben enorm genoten.
Bij het afscheid werden wij nog verrast met een doos speciale biertjes.
Ook wij genieten er telkens weer van. Dick, Bart en Gerard.
