Het heeft Cor (74) in zijn leven niet altijd meegezeten. Een moeilijke jeugd met veel dieptepunten. Toen hij daar enigszins bovenop kwam en het leven hem voorzichtig wat begon toe te lachen gebeurde er ruim 30 jaar geleden iets vreselijks.
Tijdens een voetbalwedstrijd, die hij als scheidsrechter floot, werd hij zo maar in elkaar geslagen om niets. Hij kreeg een enorme karatetrap in z’n rug en sindsdien gaat hij met forse lichamelijke klachten door het leven. Zijn gezondheid gaat nu stap voor stap achteruit en is hij steeds meer aan bed gekluisterd.
In de lange nachten dat hij niet kan slapen van de pijn luistert hij naar gezangen die hij ooit hoorde van Georgische soldaten in het huis van zijn oom Wim. Hij put daar kracht uit en het doet hem de dagelijkse pijnen even vergeten.
Hij kwam er ruim 20 jaar geleden achter dat deze oud Russische volksmuziek door het Enschedese Byzantijns Kozakkenkoor uit het verre Twente het mooist werd vertolkt. Sindsdien bezoekt Cor zoveel mogelijk concerten van dit koor. Tijdens deze bezoeken heeft hij met zijn innemende, vriendelijke persoonlijkheid veel vrienden gemaakt.
Door zijn teruglopende gezondheid is het helaas nu niet meer mogelijk om deze concerten te bezoeken. Maar hij wilde zo graag nog één keer naar een concert van zijn geliefde koor in de Stephanuskerk in Borne.
De WensenAmbulance Noord-Holland met verpleegkundige Shirley en chauffeurs Fred en Rob komen hem op zondag 29 oktober ophalen om deze bijzondere wens te laten vervullen. Hij heeft er heel veel zin in. Vanuit Borne hebben ze al laten weten, dat ze hem verwachten en dat hij eregast zal zijn.
Met een Ambulance vol proviand voor onderweg gaan we opstap voor een rit van 200 km. Een vriend van Cor, Henk, gaat gezellig mee. Ook hij is een liefhebber. Achter in de ambulance wordt gezellig gebabbeld, ruim op tijd komen we aan in Borne. Zijn vrienden staan hem al op te wachten. Er worden handen geschud, geknuffeld, het was een bijzonder onthaal. De koorleden komen nog even langs en dan gaat het concert in een volle kerk beginnen.
Vanaf de brancard vooraan in de kerk heeft hij onbelemmerd uitzicht op het koor. We zien hem genieten, af en toe een traantje wegpinken maar met een “big smile” op z’n gezicht.
Na afloop nog even op de foto met de koorleden, een drankje en dan afscheid nemen van zijn vrienden. Hij heeft genoten.
Op de lange terugweg naar huis raakt Cor niet uitgepraat over het prachtige concert en hoe hij genoten heeft.
Moe maar zeer voldaan is Cor als we hem in de late avonduren in Medenblik weer thuisbrengen.
We hebben met elkaar een mooie en bijzondere dag gehad Cor.
